Istnieją hipotezy, że pierwszym założeniem obronnym na górze Chojnik był gród plemienia Bobrzan.

Na pewno w drugiej połowie XIII wieku Bolesław Łysy-Rogatka wzniósł tu dwór myśliwski o cechach obronnych, który pod koniec XIII wieku rozbudował go Bolko I Surowy.

Kiedy do władzy w księstwie świdnicko-jaworskim doszedł Bolko II, stworzył potężne mocarstwo, które w czasie swojego panowania umocnił wieloma zamkami.

Za jego czasów, prawdopodobnie około 1355 roku, wzniesiono również zamek na Chojniku zastępując wcześniejszy dwór.

Zamek był siedzibą raubritterów, obronił się przed atakiem Szwedów, ale uległ naturze - spłonął od uderzenia pioruna jeszcze w XVII wieku. Od tej pory jest atrakcją turystyczną.

Polacy nazywają Chojnikiem wzgórze wznoszące się nad Sobieszowem w Jeleniej Górze. Wcześniej przez wieki to miejsce nad najeżoną skałami Piekielną Doliną zwano Kynastem.

Najtragiczniejszym wydarzeniem w historii zamku było uderzenie pioruna 31 sierpnia 1675 roku.

Ogień doszczętnie strawił drewniane zabudowania, których już nie odbudowano. Z budowli pozostały kamienne ruiny.

Już w 1822 roku powstała tu gospoda dla turystów, a 40 lat później, w przebudowanej północnej bastei, otworzono schronisko, które funkcjonuje do dziś.

Na początku lat 90. minionego stulecia twierdza stała się siedzibą Bractwa Rycerskiego Zamku Chojnik, które organizuje na dziedzińcu jeden z największych w Polsce turniejów kuszniczych o Złoty Bełt Zamku Chojnik.