Znajdujący się przy ulicy Wojska Polskiego drewniany kościół parafialny wybudowany został w latach 1740-42, następnie rozbudowany w 1920 roku.

Dwuspadowy, stromy dach ozdobiony jest pośrodku niewielką sygnaturką. Wyposażenie w większości barokowo-rokokowe m. in. ołtarz główny i rzeźby dłuta M. I. Klahra.

Do połowy długości nawy przebiegają balkony, łącząc się z chórem organowym. Pośrodku jego parapetu umieszczono rzeźbę św. Franciszka.

Pod tęczą z kolei znajduje się rzeźba św. Rodziny, dzieło Ignacego Klara. Absyda zakończona jest ołtarzem z około 1740 roku o pięknym retabulum w kształcie bukietu liści.

W jego centrum znajduje się obraz patrona z Dzieciątkiem.

Po lewej, od strony nawy, stoi ołtarz boczny (XIX wiek) Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Kilka rzeźb i obrazów reprezentuje barok.

Przed kościołem stoi kamienna rzeźba z 1781 roku przedstawiająca ukrzyżowanie.