Już w IX wieku istniał tu gród obwarowany umocnieniami drewniano-ziemnymi. W XII wieku ustanowiono w Kłodzku kasztelanię.

Później zamek przekształcił się w komfortową rezydencję złożoną z pomieszczeń mieszkalnych, kaplicy oraz kościoła Św. Wacława i Św. Marcina.

W połowie XVI wieku rozbudowano twierdzę o zamek średni i niższy, które wraz z zamkiem wyższym i fortyfikacjami miasta stanowiły zespolony system obronny.

Dalsze umocnienia powstały w latach 1690-1702, wzniesiono wówczas trzy bastiony: Jabłonki, Ludmiły i Wacława.

Później powstały jeszcze dodatkowe fortyfikacje na sąsiednich wzniesieniach, zbudowano cały system korytarzy, sztolni, chodników kontrminerskich, zapobiegających wierceniu podkopów i wysadzeniu umocnień.

Twierdza w Kłodzku a także w Koźlu i Świdnicy były największymi twierdzami na Śląsku.

Wraz ze zmianą prowadzenia działań wojennych, rola fortyfikacji malała, aż w końcu XVIII wieku zaprzestano dalszych prac budowlanych.

W czasie II wojny światowej znajdowało się tu ciężkie więzienie hitlerowskie dla więźniów politycznych, miejsce kaźni i obóz pracy.

Od 1944 roku pracowały zakłady AEG, w których produkowano aparaty radiowe dla łodzi podwodnych i rakiet.

Obecnie Twierdza Kłodzka to jeden z najciekawszych obiektów militarnych w Europie.

Można tu zobaczyć podziemne korytarze (Podziemna Trasa Turystyczna im. Tysiąclecia Państwa Polskiego, wejście - ul. Zawiszy Czarnego 3), ekspozycję historyczną o twierdzy, bastiony obronne, lapidarium i ciekawe wystawy.