W miejscu, gdzie znajdują się ruiny zamku, pierwszą budowlę obronną wznieśli być może już w XIII wieku templariusze.

Jednak bardziej prawdopodobne jest, że dwór założył przed 1508 r. Hans Schof (Schaffgotsch) z Chojnika.

W latach 1565-1588 z istniejącego kompleksu dworskiego powstał okazały pałac w stylu renesansowym zbudowany na planie czworoboku, z wewnętrznym dziedzińcem otoczonym arkadami i potężną wieżą w południowo-zachodnim narożniku.

Przed niespodziewanym napadem zamku strzegła fosa i mur zaopatrzony w blanki i baszty. Zamek został przebudowany w końcu XIX wieku.

Spłonął w 1964 roku. Zachowany do dziś zarys czworobocznej wieży z końca XIX wieku i wewnętrzny dziedziniec otoczony arkadami.

Widoczne są liczne otwory okienne w renesansowych obramieniach oraz renesansowe portale i fasada ozdobiona kolumnami.

Zamek otacza częściowo zarośnięta fosa oraz pozostałości parku z ponad stuletnią aleją lipowo-dębową.

Gośćmi w zamku byli między innymi: w sierpniu 1813 roku car Rosji Aleksander I i król Prus Fryderyk Wilhelm III, a w 1904 roku cesarz Niemiec Wilhelm II z małżonką.