Zabytkowy późnorenesansowy pałac w Piotrowicach Nyskich został zbudowany w 1660 roku. Zaniedbany po II wojnie światowej budynek zaczęto restaurować dopiero od 2008 roku. Obecnie można go określić jako pałac z elementami barokowymi i klasycystycznymi. Budynek jest murowany z cegły i kamienia, otynkowany, założony na planie nieregularnego czworoboku, składa się z czterech dwukondygnacyjnych, prostokątnych skrzydeł rozłożonych wokół niewielkiego wewnętrznego dziedzińca.


W elewacji południowej wyróżniają się dobudowany centralny ryzalit z balkonem na wysokości drugiej kondygnacji i prostokątną wieżą. W narożniku północno-wschodnim znajduje się niewielka prostokątna kaplica. Z dawnych dekoracyjnych detali elewacji przetrwały: gzymsy nadokienne, opaski wokół otworów okiennych i drzwiowych, fragmenty sgraffita, narożne szkarpy, późnorenesansowa płyta kamienna z kartuszem herbowym wmurowana obok wejścia do kaplicy oraz zegar słoneczny z polichromią z pierwszej połowy XIX wieku.

Układ wnętrz został przekształcony, jest przeważnie jednotraktowy, nieregularny. Wnętrza pod warstwami tynków i farby zapewne kryją jeszcze niejedną niespodziankę, jak np. już odkryte fragmenty sgraffita i polichromia stropu.


Dziś obiekt pełni funkcję noclegowo-rekreacyjną. Od północnej strony do rezydencji przylega kaplica w której w środy i soboty odbywają się poranne nabożeństwa. Rozległy park dworski otaczający obiekt sprzyja organizacji przyjęć okolicznościowych. Pałac jest własnością prywatną. Jednak właściciele zezwalają na oglądanie go z zewnątrz, a bywa, że można zwiedzić również wnętrza w towarzystwie właścicieli.