Góry Stołowe - część Sudetów środkowych, ciągnąca się na północny zachód od Kotliny Kamiennogórskiej do Kotliny Kłodzkiej na południowym wschodzie.
Pasmo o długości 42km i szerokości od 7 do 12km. Większa, środkowa część pasma znajduje się
w Czechach.
Koniec północno-zachodni i najwyższa część południowo-wschodnia w Polsce (48km kw.).
W południowo-wschodniej części utworzono
Stołowogórski Park Narodowy. Góry Stołowe zbudowane są z poziomo leżących ławic kredowych piaskowców i margli.
Mają charakter gór płytowych.
Występują tu dwa poziomy spłaszczonych stoliw górskich, ponad którymi wznoszą się oryginalne formy skalne, tworzące m. in. labirynty skalne: Wielki Szczeliniec (919m n.p.m. - kulminacja pasma), Błędne Skały (850m n.p.m.).
KULTURA MATERIALNA
Historia Gór Stołowych połączona jest z dziejami Ziemi Kłodzkiej położonej na styku
Śląska, Czech i Moraw.
Już w starożytności poprzez Ziemię Kłodzką, wzdłuż głównych dolin pomiędzy Górami Stołowymi a Orlickimi, wiodły szlaki komunikacyjne łączące Kotlinę Czeską
z dorzeczem Odry.
Do nadzorowania owych szlaków służyły warowne grody: Homole (obecnie zachowane ruiny), Ratno i Radków,
o których pierwsze wzmianki pochodzą z przełomu XIII i XIV wieku.
Po ustaniu wojen husyckich, wiek XVI stał się prawie stuletnim okresem odbudowy i rozwoju regionu.
Wówczas rozpoczęły swój "leczniczy żywot" działające do chwili obecnej zdroje w Kudowie, Dusznikach i Polanicy oraz narodziło się płóciennictwo i sukiennictwo.
W Dusznikach zaś rozwinęło się papiernictwo, gdzie zachowana została jedna z najstarszych w Europie, pochodząca z 1605 roku papiernia.