Gdy właścicielem Wambierzyc został Daniel von Osterberg (1634-1711), postanowił wznieść w swoich dobrach miniaturę Jerozolimy.

Zaczęła się budowa, jak mówiono - "śląskiej Jerozolimy." Do początków XVIII w. na wzgórzach wambierzyckich wyrosło prawie sto kaplic.

Postanowił wznieść kościół na wzór świątyni Salomona.

Budowla była gotowa - po wielu perypetiach - dopiero w 1725 r., a w 1936, po gruntownej restauracji, otrzymała od Piusa XI tytuł basilica minor.

Figurkę cudownej Matki Boskiej w ołtarzu głównym od 1980 r. nazywa się Wambierzycką Królową Rodzin.

W ołtarzu znajduje się posążek Matki Boskiej Wambierzyckiej, wykonany z drewna lipowego, z polichromią z XVII wieku.

Fasada budowli utrzymana jest w stylu późnego renesansu, wyposażenie wnętrza barokowe. Na szczególną uwagę zasługują ołtarz główny oraz ambona.

Bazylika od wielu stuleci jest miejscem pielgrzymek wiernych z całego świata.

Powstanie w tym miejscu sanktuarium maryjnego związane jest z XII-wiecznym przekazem jakoby niewidomy Jan z Ratna w tym miejscu odzyskał wzrok, a jego oczom ukazała się postać Matki Bożej.

W centrum króluje barokowa bazylika z ukoronowaną w 1980 roku XIII-wieczną figurką Wambierzyckiej Królowej Rodzin.