Kościół parafialny należy do najciekawszych założeń sakralnych na Dolnym Śląsku. Powstał w wyniku przebudowy pierwotnego, późnoromańskiego kościółka.

W obecnej postaci jest to dwunawowa hala z rzędem filarów i dwoma prezbiteriami.

Zachowało się w nim sporo detalu kamieniarskiego m. in. romańskie służki, gotyckie portale i chrzcielnica z herbami.

Kościół wzmiankowany po raz pierwszy w roku 1336, powstał prawdopodobnie w połowie XIII wieku.

Został zniszczony w 1426 roku (wg innych źródeł 1429) przez oblegających miasto husytów, którzy doprowadzili do zawalenia stojącej w linii murów obronnych wieży kościoła.

Kościół spłonął w 1475 roku i w dwa lata później został odbudowany.

W latach 1564-1624 kościół był w posiadaniu protestantów. W latach 1753 i 1800 pożary ponownie niszczyły częściowo budowlę.

W latach 1914-1915 nastąpiła rozbudowa kościoła - przedłużono główną nawę kościoła, rozebrano starą wieża kościoła i wzniesiono nową 60-metrową w narożniku południowym.

Obecnie jest to okazała, siedmioprzęsłowa, dwunawowa hala z dwoma kruchtami i zakrystią.

Dostawiona z boku wysoka wieża zwieńczona jest wysokim hełmem z trzema prześwitami.

W kościele zachowało się sporo detali kamieniarskich pochodzących z XIII-XVI wieku.